บันทึกอนุทินครั้งที่7

วิชา การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

           

อาจารย์ผู้สอน  อาจารย์ตฤณ แจ่มถิน

                วัน/เดือน/ปี  17 กุมภาพันธ์  2558  ครั้งที่ 7

               เวลาเข้าสอน  14.00 น. เวลาเรียน 14.10  น.

     เวลาเลิกเรียน   17.30 น.

กิจกรรมภายในวันนี้

เนื้อหาและความรู้ที่ได้รับ
     วันนี้อาจารย์ให้จัดรูปเป็นตัวยูสอนเรื่อง การสอนเด็กพิเศษและเด็กปกติ อาจารย์จะสอนให้ทันเวลาเพราะเนื้อหาเยอะมาก

ทักษะของครูและทัศนคติ
     

     การฝึกเพิ่มเติม

       •อบรมระยะสั้น , สัมมนา

       •สื่อต่างๆ

   การเข้าใจภาวะปกติ

•เด็กมักคล้ายคลึงกันมากกว่าแตกต่าง

•ครูต้องเรียนรู้ , มีปฎิสัมพันธ์กับเด็กปกติและเด็กพิเศษ

•รู้จักเด็กแต่ละคน

•มองเด็กให้เป็น “เด็ก”

การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า

-การเข้าใจพัฒนาการของเด็ก จะช่วยให้ครูสามารถมองเห็นความแตกต่างของเด็กแต่ละคนได้ง่าย

ความพร้อมของเด็ก

      -วุฒิภาวะ

      -แรงจูงใจ

      -โอกาส

การสอนโดยบังเอิญ

      -ให้เด็กเป็นฝ่ายเริ่ม

      -เด็กเข้าหาครูมากเท่าไหร่ยิ่งมีโอกาสในการสอนมากขึ้นเท่านั้น 

- ครูต้องพร้อมที่จะพบเด็ก

- ครูต้องมีความสนใจเด็ก

- ครูต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อเด็ก

- ครูต้องมีอุปกรณ์และกิจกรรมล่อใจเด็ก

- ครูต้องมีความตั้งใจจริงในการช่วยให้เด็กแต่ละคนได้เรียนรู้

- ครูต้องใช้เวลาในการติดต่อไม่นาน

- ครูต้องทำให้เป็นเรื่องสนุกสนาน

อุปกรณ์

-มีลักษณะง่ายๆ

-ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง

-เด็กพิเศษได้เรียนรู้จากการสังเกตและเลียนแบบเด็กปกติ

-เด็กปกติเรียนรู้ที่จะให้ความช่วยเหลือเด็กพิเศษ

ตารางประจำวัน

•เด็กพิเศษไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ

•กิจกรรมต้องเรียงลำดับเป็นขั้นตอนและทำนายได้

•เด็กจะรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจ

•การสลับกิจกรรมที่อยู่เงียบๆกับกิจกรรมที่เคลื่อนไหวมากๆ

•คำนึงถึงความพอเหมาะของเวลา

ทัศนคติของครู

     

     ความยืดหยุ่น

 -การแก้แผนการสอนให้เหมาะสมกับสถานการณ์

 -ยอมรับขอบเขตความสามารถของเด็ก

 -ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคน

การใช้สหวิทยาการ

-ใจกว้างต่อคำแนะนำของบุคคลในอาชีพอื่นๆ

-สร้างความสัมพันธ์ระหว่างการบำบัดกับกิจกรรมในห้องเรียน

การเปลี่ยนพฤติกรรมและการเรียนรู้

  เด็กทุกคนสอนได้

-เด็กเรียนไม่ได้เพราะไร้ความสามารถ

-เด็กเรียนไม่ได้เพราะขาดโอกาส

เทคนิคการให้แรงเสริมแรงเสริม
        ทางสังคมจากผู้ใหญ่

-ความสนใจของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็กนั้นสำคัญมาก

-มีแนวโน้มจะเพิ่มพฤติกรรมที่ดีของเด็ก และมักเป็นผลในทันที

-หากผู้ใหญ่ไม่สนใจพฤติกรรมที่ดีนั้นๆก็จะลดลงและหายไป

วิธีการแสดงออกถึงแรงเสริมจากผู้ใหญ่

-ตอบสนองด้วยวาจา

-การยืนหรือนั่งใกล้เด็ก

-พยักหน้ารับ ยิ้ม ฟัง

-สัมผัสทางกาย

-ให้ความช่วยเหลือ , ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

หลักการให้แรงเสริมในเด็กปฐมวัย

-ครูต้องให้แรงเสริมทันทีที่เด็กมีพฤติกรรมอันพึงประสงค์

-ครูต้องละเว้นความสนใจทันทีและทุกครั้งที่เด็กแสดงพฤติกรรมที่ไม่พึ่งประสงค์

-ครูควรให้ความสนใจเด็กนานเท่าที่เด็กมีพฤติกรรมที่พึ่งประสงค์

การแนะนำหรือบอกบท (prompting)

-ย่อยงาน

-ลำดับความยากง่ายของงาน

-การลำดับงานเป็นการเสริมแรงเพื่อให้เด็กค่อยๆก้าวไปสู่ความสำเร็จ

-การบอกบทจะค่อยๆน้อยลงตามลำดับ

ขั้นตอนการให้แรงเสริม

  -สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย

  -วิเคราะห์งาน กำหนดจุดประสงค์ย่อยๆในงานแต่ละขั้น

สอนจากง่ายไปยาก

  -ให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กทำได้ หรือเมื่อเด็กพยายามอย่างเหมาะสม

  -ลดการบอกบท เมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะก้าวไปขั้นต่อไป

  -ให้แรงเสริมเฉพาะพฤติกรรมที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายที่สุด

  -ทีละขั้น ไม่เร่งรัด “ยิ่งขั้นเล็กเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น”

  -ไม่ดุหรือตี

การกำหนดเวลา

-จำนวนและความถี่ของแรงเสริมที่ให้กับพฤติกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องมีความเหมาะสม

ความต่อเนื่อง

   -พฤติกรรมทุกๆอย่างในชีวิตประจำวันต่อเนื่องกันระหว่างพฤติกรรมย่อยๆ หลายๆอย่างรวมกัน

   -เช่น การเข้าห้องน้ำ การนอนพักผ่อน การหยิบและเก็บของ การกลับบ้าน

   -สอนแบบก้าวไปข้างหน้า หรือย้อนมาจากข้างหลัง

เด็กตักซุป

     -การจับช้อน

    -การตัก

    -การระวังไม่ให้น้ำในช้อนหกก่อนจะเข้าปาก

    -การเอาช้อนและซุปเข้าปากแทนที่จะทำให้หกรดคาง

    -การเอาซุปออกจากช้อนเข้าสู้ปาก

การลดหรือหยุดแรงเสริม

         -ครูจะงดแรงเสริมกับเด็กที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม

         -ทำอย่างอื่นและไม่สนใจเด็ก

         -เอาอุปกรณ์หรือขอเล่นออกไปจากเด็ก

         -เอาเด็กออกจากการเล่น

 
   
ประเมินตนเอง

    แต่งกายเรียบร้อย มาถึงห้องเรียนเร็ว ตั้งใจฟังอาจารย์ในการสอน ดูเนื้อหาไปพร้อม power point ที่อาจารย์เปิดได้ทัน

ประเมินเพื่อนๆ
   
     วันนี้ทุกคนมานั่งรออาจารย์ มีความเตรียมพร้อมในการเรียน นักศึกษาแลกเปลี่ยนคำถาม-ตอบกับอาจารย์ หัวเราะสนุกสนาน ร่าเริงกันดี มีเพื่อนบางคนแต่งกายไม่ตรงตามที่ตกลงกันไว้

ประเมินอาจารย์

      อาจารย์แต่งกายสุภาพ อาจารย์เร่งที่จะสอนให้ทันเวลาเพราะเนื้อหาเยอะและนักศึกษามีประชุมต่อหลังคาบของอาจารย์ สอนเข้าใจ อธิบายได้อย่างเห็นภาพชัดเจน อาจารย์ร่าเริง ยิ้มแย้มตลอดเวลา